Ik volgde een vrouwencirkel ter gelegenheid van Internationale Vrouwendag.
Ja, inderdaad. Een vrouwencirkel. Dat is iets waar veel mannen gemakkelijk over gniffelen, en veel vrouwen niet aan durven denken dat ze er ooit in betrapt zouden worden, als ik het zo hoor.
Pech voor hen. En ik weet waarover ik het heb. Want ik was zo”n vrouw, wees er maar zeker van. Niet dat ik wist wat het was, hoor, zo’n vrouwencirkel. Ik had er nog nooit van gehoord tot voor een paar jaar terug. En zodra ik ervan hoorde, wist ik al stellig dat het niks voor mij was. Stel je voor - ik in een cirkel aan een kampvuur, zitten hummen en wat esoterisch doen en daarbij met een bende hippievrouwen over kosmische gevoelens lallen? Neeeeeeeh.
Spoiler alert – daar gaat een vrouwencirkel dus niet over.
Dat heb ik ontdekt toen ik toch voorbij mijn eigen vooroordeel sprong en het ging proberen. Spring eens uit je comfortzone, heet dat dan.
En ik heb toen tien sessies lang mezelf anders leren kennen. Want ik zag hoe elke vrouw er telkens weer voor koos om oprecht te spreken over twijfels, verdriet, verlangens, dromen, … en dat de andere vrouwen aandacht luisterden. Niet om daarna oplossingen te gaan bedenken, of je moed in te spreken, of je te berispen, of steken onder water te geven. Niks daarvan.
Een vrouwencirkel is eerst en vooral een tijdelijke ruimte waarin je de kans krijgt te spreken over iets waar je anders niet over spreken kan, en gehoord en gezien te worden. En vooral: niet beoordeeld te worden.
Dat deed deugd, op een manier die ik eerder nog niet kende.
Wil je het eens proberen? Maak dan een uurtje vrij en je kan al deelnemen. Als je jezelf kan toestaan om de hotsende en botsende gedachten die opkomen te laten voorbijgaan (of dat toch te oefenen), en te vervangen door de vraag: “wat kan ik hier leren? En wat kan ik teruggeven?” dan wordt het een feestje.
Vandaag was het ook zo. In een groepje van zes connecteerden we via zoom. Iedereen deelt op haar eigen tempo en over een onderwerp dat zij zelf kiest. Wat zij zegt, en wat zij niet zegt, is haar keuze. Het ging over mensen in je eigen buurt, over mensen die je niet kent, mensen die je tegenkomt op het werk, … Over elkaar zoveel gunnen, over een gedeelde bereidheid om je oordeel opzij te kunnen zetten, ook je oordeel over jezelf.
Op deze vrijdag neem ik dat mee: gun elkaar wat en spreek het uit.
Ik gun alle vrouwen, en misschien nog net iets meer de jonge vrouwen in onze wereld, dat ze mogen aangemoedigd worden door alle vrouwen rondom hen.
Wil je eens kijken of je een vrouwencirkel vindt, in je buurt of online? Ga zeker eens kijken bij Vrouwencirkel vzw – zij organiseerden deze cirkel op Vrouwendag: https://www.vrouwencirkels.be
Ben je geen vrouw of beschouw je jezelf toch niet zo? Richt dan je eigen cirkel op. Want mannengroepen zijn er ook, en er is ook nood aan. Laat het me weten als je er zo eentje start!
